یک فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان تاکید کرد: اغلب اختلالات روماتولوژیک در کودکان شدت کلینیکی بیشتری نسبت به بزرگسالان دارد و ممکن است عوارض روانپزشکی قابل توجهی به همراه داشته باشد. با اشاره به اینکه اختلالات خلقی از جمله شایع‌ترین مشکلات روان‌شناختی در کودکان مبتلا به بیماری‌های روماتولوژی است، گفت: اختلالات افسردگی و انواع اختلالات اضطرابی شایع‌ترین مشکلات روان‌شناختی است که در درمان بیماری‌های روماتیسمی کودکان، اغلب داروهای سرکوب کننده ایمنی و استروییدها مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند همراه با عوارض جانبی شدید روان‌شناختی باشد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه علایم روانپزشکی در کودکان با اختلالات روماتولوژیک می‌تواند انعکاسی از روند اتوایمون باشد، افزود: عملکرد والدین کودکان بیمار، نقش مهمی در تعیین اثرات درازمدت اختلالات روانپزشکی کودکان بیمار دارد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تصریح کرد: دیسترس و افسردگی والدین به خصوص مادر، می‌تواند با مشکلات رفتاری جدی‌تری در کودک همراه شود. والدین منفعل و والدین با احساس گناه نسبت به بیماری فرزند، باعث ایجاد اختلالات عملکردی شدیدتری در کودک می‌شود.
زاهد با تاکید بر اینکه درمان مشکلات روانپزشکی کودکان روماتولوژیک باید درمانی همه جانبه و سیستمیک باشد، خاطرنشان کرد: با توجه به شدت اختلال مدیکال و درمان‌های مورد استفاده، وضعیت روان‌شناختی والدین، سابقه مشکلات روانپزشکی قبلی در کودک، مکانیسم‌های تطابقی بیمار و خانواده، وضعیت خواب بیمار و توجه کافی به سرکوب درد تا حد امکان در این بیماران از جمله مواردی است که بر درمان سیستمیک و همه جانبه تاثیر می‌گذارد.
منبع: ایسنا
