رتينوپاتی والسالوا در بارداری
یك خانم باردار 23 ساله در هفته 31 بارداری با شكایت از كاهش ناگهانی بینایی در چشم چپ خود از 7 ساعت قبل مراجعه كرد. مشكل او به دنبال استفراغ شدید پس از شروع مصرف روزانه 3 عدد قرص فروسولفات به دلیل آنمی شدید بروز كرده بود.
فوندوسكوپی و فتوگرافی انجام شده موید هموراژی پره‌رتینال در ناحیه ماكولای چشم چپ وی و دید در حد Count finger 2m بود. بر اساس شرح حال، یافته‌های بالینی و ارزیابی‌های انجام شده، تشخیص رتینوپاتی والسالوا داده شد.
رتینوپاتی والسالوا برای اولین بار در سال 1972 توصیف شد و وضعیتی یك یا دوطرفه است كه در صورت افزایش فشار داخل شكم یا توراكس و انتقال آن به چشم منجر به افزایش ناگهانی فشار وریدهای داخل چشمی و پارگی مویرگ‌های سطحی رتین می‌شود. البته بیماری اغلب یكطرفه بوده و شدت آن از احساس ذرات شناور تا نابینایی كامل متفاوت است.
هیچ ریسك فاكتور سنی، نژادی یا جنسی برای آن تأیید نشده و انسیدانسی برای آن گزارش نشده است. اغلب بیمار سابقه‌ای از یك فعالیت شدید فیزیكی را ذكر می‌كند كه معمولا شامل سرفه، حمل بار سنگین، استفراغ، پرش شدید، ورزش بیهوازی، فعالیت جنسی، یبوست، اندوسكوپی و مرحله دوم زایمان است. بارداری یك ریسك فاكتور شناخته شده در بروز رتینوپاتی والسالوا می‌باشد و شواهدی از اینكه مشكل بیمار به دنبال زایمان واژینال خودبه‌خود عود كند، وجود ندارد.
تشخیص پس از رد سایر علل خونریزی رتین مثل دیابت، آنمی، ITP و سایر دیسكرازی‌های خونی مطرح و با انجام ارزیابی‌هایی چون فتوگرافی رتین، آنژیوگرافی رتین و OCT تأیید می‌شود. پیش‌آگهی عموما خوب بوده و بیماری بدون هیچ‌گونه مداخله درمانی فعالی به تدریج در عرض چند هفته تا چند ماه بهبود می‌یابد. توصیه‌های معمول عبارتند از: پرهیز از فعالیت شدید و مصرف آنتی كوآگولانت جهت پیشگیری از خونریزی مجدد، مصرف نرم‌كننده‌های مدفوعی در صورت یبوست و رفع سایر عوامل مستعدكننده. معمولا بیمار در فواصل یك هفته، یك ماه و سه ماه بعد جهت كنترل روند بهبود ویزیت می‌شود كه این زمان بسته به شدت و محل خونریزی و بیماری زمینه‌ای تفاوت می‌كند.
