در صورتی كه بخواهیم مخلوطی از دو نوع انسولین از دو ویال جداگانه تهیه كنیم به عنوان مثال NPH و رگولار، بعد از تمیز كردن سر شیشه انسولین‌ها با الكل، معادل واحد مورد نیاز از انسولین NPH، هوا به داخل شیشه انسولین NPH تزریق می‌كنیم سپس معادل دوز مورد نیاز از انسولین و رگولار، هوا به داخل شیشه انسولین رگولر تزریق می‌كنیم.
سپس بدون درآوردن سوزن از شیشه انسولین رگولار، واحد مورد نیاز را می‌كشیم. حباب‌های هوای داخل سرنگ را در صورت وجود تخلیه می‌كنیم و سپس واحد لازم را از شیشه NPH می‌كشیم. باید به خاطر داشت كه انسولین رگولار همیشه باید قبل از انسولین NPH كشیده شود.
زیرا در غیر این صورت ممكن است مقداری از انسولین NPH وارد شیشه انسولین رگولار شده و باعث تغییر عملكرد آن شود. بعد از اینكه انسولین را به داخل سرنگ كشیدیم، لازم است از نظر وجود حباب‌های هوا آن را به دقت بررسی كرد. یكی دو ضربه سریع با انگشت میانی به بدنه سرنگ در حال ایستاده، امكان خروج حباب‌ها را فراهم می‌سازد. خود حباب‌ها خطری نداشته ولی موجب كاهش دوز تزریق‌شده می‌گردند.
تزریق به داخل بافت زیر جلدی صورت می‌گیرد. بخشی از پوست ناحیه تزریق را بین انگشت شصت و دیگر انگشت گرفته تا ارتفاع پوست در آن ناحیه افزایش یابد سپس سوزن را كه با دست دیگر در نزدیكی محل تزریق نگه داشته شده را وارد پوست كرده و سپس پوست را رها كنید.
افراد لاغر یا كودكان می‌توانند از سوزن‌های كوتاه استفاده كنند، یا برای آنكه تزریق به صورت عضلانی درنیاید، لازم است سوزن با زاویه 45 درجه وارد پوست شود. در صورتی كه پوست ناحیه تزریق، چربی زیر جلدی كافی دارد و یا سوزن استفاده شده از نوع ظریف و كوتاه است، می‌توان سوزن را با زاویه 90 درجه وارد كرد.
آسپیراسیون به طور معمول لزومی ندارد. در صورت بروز كبودی، سوزش، تورم، قرمزی و یا درد در محل تزریق، پزشك یا مربی آموزش دیابت باید دقت در تكنیك تزریق بیمار نماید و در صورتی كه تزریق با درد همراه است، با اقدامات زیر می‌توان درد را به حداقل رساند.
- تزریق انسولین نگهداری شده در درجه اتاق
- اطمینان از نبودن حباب هوا در سرنگ
- تبخیر شدن كامل الكل در موضع تزریق
- وارد كردن سریع سوزن به محل تزریق
- تغییر ندادن جهت سوزن هنگام ورود و خروج از پوست
- عدم تزریقات مكرر در یك نقطه ثابت
انسولین را می‌توان در قسمت فوقانی بازوها، بخش قدامی و خارجی ران‌ها، باسن و شكم خارج از دایره‌ای به شعاع پنج سانتیمتری با مركزیت ناف، به منظور جلوگیری از آسیب دیدن چربی زیر جلدی نباید تزریقات در یك نقطه ثابت انجام شود. البته جابه‌جایی در یك ناحیه (مثلا جابه‌جا كردن تزریقات در محدوده شكم) بهتر از آن است كه هر بار محل تزریق را در یك ناحیه از بدن انتخاب كنیم.
با توجه به اینكه سرعت و نحوه جذب در محل‌های مختلف بدن متفاوت است لذا این امر از بروز تغییرات روزمره در سطح گلوكز خون می‌كاهد.
شكم دارای سریع‌ترین سرعت جذب است و بعد از آن به ترتیب بازوها، ران‌ها و باسن‌ها هستند. در صورتی كه ناحیه تزریق انسولین در هنگام ورزش مورد استفاده قرار گیرد، جذب انسولین در آن ناحیه بیشتر می‌شود و لذا احتمال افت قند افزایش می‌یابد. به عنوان مثال هنگام دویدن بهتر است انسولین را در بازو تزریق كنید.
برای خواندن بخش اول- تجویز انسولین در بیماران دیابتی- اینجا کلیک کنید.
