ابن سینا در كتاب قانون درباره انجیر چنین گفته است: انجیر خوب در درجه اول سفید است و بعداً سرخ و در درجه سوم انجیر سیاه آید. انجیر رسیده بسیار خوب و كم‌زیان است.
از همه سبكتر انجیر سفید است. انجیر تر كمی گرم و خیلی رسیده كمتر فایده دارویی دارد. انجیر نارسیده زداینده و سروربخش است؛ لیكن انجیر شیرین چنین نیست. انجیر خشك گرم و لطیف است.
انجیر خشك نیز مواد را به خارج میراند و سبب عرق كردن شود. شیر انجیر خون گداخته را بند آرد و خون بندآمده را میگدازد. غذایی كه از انجیر حاصل آید، هرچند به پرمایگی غذای گوشت و حبوب نمیرسد، اما از موادغذایی هر میوهای پرمایهتر است.
شاخه‌های درخت انجیر كه بسیار لطیف هستند، اگر در آبگوشت ریزند، گوشت را بهزودی میرسانند و [گوشت] از هم می‌باشد. انجیر نارسیده را اگر بر پوست مالند یا ضماد نهند، در علاج خالها، زگیلها و زگیل مانندها مفید است.
خوردن انجیر و برگ انجیر، رنگ‌پریده به سبب بیماری را سرحال آرد. دمل را میرساند. انجیر خشك و شیرین برای ورم كبد و طحال زیانآور است.
برگ انجیر داروی بیماریهای پوستی است. انجیر تر ملین و كمی مسهل است و به ویژه اگر با بادام كوبیده خورند، مسهل ملایم است و سفتی زهدان (رحم) را نرم كند. تناول انجیر با شنبلیله، زهدان (رحم) را تقویت كند و جمع آورد. چنانچه شیرش را بر نیشزده كژدم و رتیل مالند، مفید است.
در مخزن‌الادویه راجع به انجیر چنین آمده است: تین كه به فارسی انجیر گویند بیابانی و كاشتنی و كوهی است. بهترین آن شیرین شاداب آن است خواه سفید باشد یا سیاه. انجیری كه پیش از برگ و یا با برگ رسیده باشد نشاید خوردن و نخوردن آن بهتر است. طبیعت آن گرم و تر است.
دارای خواص غذایی بسیار است. مسكن حرارت و تشنگی و معرق و ملین و مسهل و رفع كننده سرفه و درد سینه و خشونت ریه و تقویت كبد و با بادام و پسته جهت اصلاح بدنهای ضعیف و زیاده كردن عقل و هوش و چون ناشتا بخورند مجاری غذا را گشاده نماید و بدن را چاق سازد.
انجیر خشك گرم و تر است و در جمیع افعال ضعیفتر از تازه آن است و عطش‌آور است و دیرهضم و ملین
استفاده از انجیر در طب سنتی
در طب سنتی از شیرابه انجیر برای از بین بردن زگیل و میخچه به صورت موضعی استفاده میشده كه ناشی از خاصیت پروتئولیتیك آن می‌باشد. این اثر سریع نبوده و تدریجی است.
از جوشانده انجیر خشك نیز به عنوان تسكین التهاب مجاری تنفسی و التهاب اعضای دیگر مانند كلیه، مثانه و مواردی چون سرخك، مخملك، آبله، ذات‌الریه و این گونه بیماریهای التهابی استفاده میشده است.
همچنین، غرغره جوشانده انجیر خشك را برای تسكین تحریكات مخاط دهان، گلو و لثه استفاده میكردند.
انجیر خشك محرك اعمال روده و معده است؛ به همین دلیل آن را برای درمان سوءهاضمه و یبوستهای مزمن می‌خوردند.
در زمانهای قدیم از برگ درخت انجیر در بیماریهای جلدی مانند تومورها، سوختگی، زخم، زگیل، میخچه و مشكلاتی مانند جذام و بواسیر استفاده میشد.
روزانه30 گرم شربت انجیر برای رفع یبوست، دو عدد انجیر خیس‌شده صبح ناشتا جهت تسكین سیاه‌سرفه و جوشانده سه عدد برگ انجیر (برگها را كه در آفتاب خشك شده‌اند در 300 میلی‌لیتر یا یك لیوان آب به مدت 15 دقیقه بجوشانید و سپس صاف كنید)، جهت كاهش قند خون مصرف شود.
