رکسانا خوشابی؛ کارشناس ارشد مشاوره
گرچه اسراف نكردن از آموزه‌‌های دینی– مذهبی ماست، اما به نظر می‌رسد این آموزه آنگونه كه باید شناخته نشده و معنای حقیقی آن و تاثیری كه در زندگی ما انسان‌‌ها دارد كشف نشده یا لااقل، اگر هم كشف شده، به عمل تبدیل نشده است. در اینجا می‌خواهم زوایایی از این آموزه مذهبی را از جنبه معنوی و انسان گرایانه و حتی كمی از جنبه انرژیایی آن برایتان بازگو كنم. می‌دانم كه خود شما هم نتیجه اسراف را به نسبتی كه در زندگی‌تان شاهد آن بوده‌اید، درك كرده‌اید، اما امسال وقت عمل است.
اسراف، هدر دادن روزی
همانطور كه از نام «روزی» مشخص می‌شود، همه ما انسان‌‌ها و بلكه همه موجودات عالم، سهمیه‌ای از روزی داریم كه در یك بازه زمانی مشخص كه می‌تواند یك روز یا همان 24 ساعت باشد نصیب ما می‌شود. یكی از كاركردهای منفی اسراف در هدر دادن این سهمیه روزانه است. این درست مثل این است كه شما یك روز تمام سر كار بروید و زحمت بكشید و وقتی در پایان روز دستمزدتان را می‌گیرید آن را در سطل آشغال بیندازید و دست خالی به منزل بروید! كدام عقل سلیم چنین كاری را تایید می‌كند؟
اسراف، صرف انرژی در راه‌های بیهوده!
وقتی تمام زمان خود را صرف خرید‌‌های زیاده از حد و غیر ضروری می‌كنید و بعد هم زمان‌تان را صرف تهیه وسایل، غذاها، پوشاك و... نالازم و غیر ضروری از آن می‌كنید، در واقع انرژی خود را هدر داده‌اید. این كار مانند این است كه بنزین ماشین را به جای آنكه در باك اتومبیل بریزید، ببرید و در یك كارخانه تبدیل به وسایل پلاستیكی كنید و ماشینتان بی‌بنزین بماند.
انرژی انسان هم محدود است. خداوند این انرژی را برای این به انسان داده كه با آن، به ماموریت الهی یا همان رویای شخصی خود بپردازد، بوسیله آن روح و روان خود را تكامل بخشد و به بقیه همنوعانش كمك كند.
اگر شما این انرژی را در هر كار دیگری صرف كنید، در واقع وسط راه می‌مانید و هرگز به سر منزل مقصود نمی‌رسید. مولوی، شاعر و عارف بزرگ ایرانی، تعبیر جالبی از این موضوع دارد. او می‌گوید اگر پادشاهی به شما اسب و توشه راه دهد و شما را برای كاری به شهری دیگر بفرستد، چنانچه شما به آن شهر بروید و تمام كارهای خوب عالم را انجام دهید، اما كاری را كه پادشاه خواسته انجام ندهید، ناچارید دست خالی و خجل به حضور پادشاه برگردید.
اگر هم از همه امكانات و انرژی كه خداوند به شما داده در هر كاری استفاده كنید، ولی به ماموریت الهی و هدف اصلی زندگی خلقت خود نائل نشوید، ناچارید سرافكنده و شرمگین به حضور خالق هستی برگردید. پس مراقب انرژی‌تان باشید.
اسراف، خارج شدن از جاده طلایی تعادل
یكی دیگر از مزایای اسراف نكردن این است كه موجب می‌شود كه انسان همچنان در جاده طلایی تعادل باقی و در حركت بماند. افراط و تفریط هر كدام به نوبه خود، ما را از حالت تعادل و هماهنگی با جهان خارج می‌كنند. هر كدام به نوبه خود از اقتدار ما می‌كاهند و ما را در رنج و ناراحتی قرار می‌دهند. خط تعادل انسان، خطی است كه در آن، انسان به اوج شكوفایی و آرامش خود دست می‌یابد. هر كاری كه ما را از این خط خارج كند در واقع كمال و آرامش ما را تهدید كرده است.
برای مثال اگر شما بیش از حد نیاز غذا بخورید، ده‌ها مشكل برای خود ایجاد می‌كنید؛ از جمله معده درد، روده درد، عدم هضم سریع و ساده غذا، صرف انرژی بدن در راه هضم غذا به جای سایر فعالیت‌‌ها، كرختی و سستی، درست كار نكردن مغز، عدم توانایی حل مسائل و مشكلات در اثر عدم كاركرد درست مغز، خواب زیادتر، احساس سنگینی و ... .
اگر به اندازه نیازتان نخوابید و استراحت نداشته باشید و در خواب تفریط كنید نیز با مشكلات زیادی روبرو خواهید شد. در این صورت زود عصبانی می‌شوید، تحریك‌پذیری‌تان بالا می‌رود، اعمال داخلی بدن بدرستی انجام نمی‌شوند، مغزتان خوب كار نمی‌كند، تمركز و دقتتان پایین می‌آید و.... همه اینها به دلیل خارج شدن از خط تعادل است. همینطور در هر كار دیگری هم اگر از خط تعادل خارج شوید، تبعات منفی آن را خواهید دید. اسراف هم نوعی خارج شدن از تعادل است و در نتیجه مسائل و تبعات خود را خواهد داشت...
برای خواندن بخش دوم -با اسراف های آخر سال بجنگید - اینجا کلیک کنید.
