پرهیز از نوشیدن آب سرد: آب سرد موجب ضعف حلق و تارهای صوتی شده و با توجه به شیوع زیاد بیماری‌های تنفسی فوقانی در این فصل، بهتر است از نوشیدن آن پرهیز شود.
پرهیز از قرار دادن سر در معرض مستقیم هوا: در فصل پائیز سر خود را بپوشانید زیرا سر بدون پوشش به ویژه در اوایل صبح كه هوا سرد است، موجب بسته شدن منافذ پوستی می‌شود. بسته شدن این منافذ، سبب می‌شود كه بخارات دفع نشود و تجمع آنها در سر باعث بروز برخی بیماری‌ها، از جمله نوعی زكام و سرفه می‌گردد.
دوری از مكان سرد: اجتناب از خوابیدن در مكان سرد و حمام با آب سرد، به دلیل بسته شدن منافذ پوستی و عوارض ناشی از آن باید از این كار پرهیز كرد. خودداری از استفراغ: در این فصل از انجام هر عملی مثل قی، كه موجب تحریك خلط‌ها می‌شود، باید پرهیز نمود. قی در این فصل زمینه را برای بیماری‌های تب‌دار فراهم می‌كند.
تعادل در مصرف میوه‌ها: زیاده‌روی در مصرف میوه‌های فصل مضر بوده و باید از این كار خودداری شود. از میوه‌های مناسب این فصل می‌توان به سیب، به و گلابی اشاره كرد.
پرهیز از اعراض نفسانی: اعراض نفسانی، به ویژه غم و اندوه، در هر فصلی ضرر است، ولی در فصل پاییز به ویژه برای افرادی كه زمینه بیماری‌های سوداوی دارند، ضرر بیشتری دارد و باید تا حد امكان از این موارد پرهیز نمود و به اموری مشغول شد كه موجب سرور و شادی گردد.
رطوبت بدن: به دلیل خشكی فصل و تاثیر آن روی بدن، لازم است از عواملی كه موجب تری بدن می‌گردد، كمك گرفت. یكی از این عوامل، حمام كردن است كه برای رطوبت بخشی مناسب، بهتر است یك روز در میان، استحمام با آب نیم‌گرم انجام گیرد؛ زیرا آب بسیار گرم باعث تحلیل رطوبت و افزایش خشكی بدن می‌گردد.
همچنین می‌توان برای رطوبت بیشتر از وان آب نیم‌گرم به مدت نیم ساعت استفاده نمود. چرب كردن بدن با روغن بنفشه بادام نیز از مواردی است كه به افزایش رطوبت بدن و كاهش خشكی بدن كمك موثری می‌كند.
استفاده از عطر: در این فصل بهتر است جهت تقویت روح از عطرها و بوهای خوش و ملایم استفاده نمود. غذاهای مناسب فصل: در این فصل، بهتر است غذاهای با گرمی معتدل مصرف شود. گوشت‌ها، گوشت بره و مرغ چاق مفید هستند. از شیرینی‌ها نیز آنچه از شكر، مغز بادام و پسته تهیه شده باشد، مناسب است.
فصل زمستان
در این فصل آفتاب از سمت الراس به غایت دور شده و لذا هوا سرد و با بارش باران زیاد هوا مرطوب است. با توجه به اینكه فصل زمستان تقریبا عكس تابستان است، تغذیه آن‌هم عكس تغذیه در تابستان می‌باشد؛ یعنی در زمستان غذایی باید میل شود كه گرمی می‌بخشد و نباید از غذاهایی مانند دانه‌ها و سبزی‌ها كه به لحاظ مواد غذایی ضعیف هستند، استفاده كرد.
غذای زمستانی باید دارای ارزش غذایی بیشتری باشد. به علت هوای سرد در زمستان، بدن باید فعالیت زیادی داشته باشد و غذای زیادی به آن برسد، اگر زمستان جنوبی باشد، باید ورزش زیاد انجام گیرد و غذا كمتر خورده شود. نان گندم زمستانی باید قوی‌تر و پرمغزتر از نان گندم تابستان باشد؛ همچنین گوشت‌ها و غذاهای سرخ شده و امثال آنها.
سبزی‌هایی مانند خرفه و كاسنی برای زمستان نباید مصرف شود و به‌جای آن سبزی‌هایی همچون كلم و گل كلم و چغندر و كرفس جایگزین شود. در فصل زمستان حرارت در بدن زیاد و قوی‌تر می‌باشد، لذا هضم آسان‌تر غذا است، پس مناسب است كه غذا از نظر كمیت و مقدار زیادتر و غلیظ‌تر باشد. چون در فصل زمستان غلبه با برودت و رطوبت است، مناسب است كه جمیع تدابیر، مایل به گرمی و خشكی باشد تا تعادل برقرار گردد.
برای خواندن بخش اول- مزاج فصل- اینجا کلیک کنید.
