خواندنی های پزشكی
ضد ویروس‌ها مورتالیتی را در موارد ابتلا به آنفولانزای فصلی حاد كم میكنند
درمان با ضدویروس‌ها در بیماران مبتلا به آنفولانزای فصلی حاد ممكن است مورتالیتی بیماران بستری در بیمارستان را كاهش دهد. این نتایج كه از یك مطالعه مشاهده‌ای بزرگ به دست آمده، همچنین معتقد است: «وقتی افراد آنفولانزای خیلی شدید دارند و علایم آن دیر تظاهر می‌كند (روز سوم یا چهارم) ولی هم‌چنان بدون علامت هستند، اگر با آنتی ویروس‌ها درمان شوند، شاید بتوان به حفظ زندگی آنها كمكی كرد.»دكتر لی و همكارانش در این بررسی، 760 بیمار 18 سال و بالاتر را كه با علایم آنفولانزا در 2 بیمارستان در هنگ‌كنگ و طی سال‌های 2007 و 2008 پذیرش شدند، تحت بررسی قرار دادند. پژوهشگران برای تأیید وجود ویروس، از آسپراسیون نازوفازنژیال به منظور بررسی ایمونو فلورسانس یا آنزیم ایمونواسی استفاده كردند. سپس به مجرد تشخیص ویروس، داروی «اسلتامیویر» تجویز شده و در نهایت عوامل مربوط به بقای آنها آنالیز شد. در كل، 71 درصد بیماران آنفولانزای A و 29 درصد آنفولانزای B داشتند و 78 درصد آنها نیز در اثر عوارض مربوط به آنفولانزا، در بیمارستان بستری شدند. در مجموع 52 درصد بیماران مطالعه، «اسلتامیویر» 75 میلی‌گرمی، دو بار در روز و به مدت 5 روز دریافت كردند كه از این تعداد، 78 درصد طی دو روز پس از شروع علایم و 95 درصد طی 4 روز پس از شروع علایم درمان گرفتند. تحلیل نتایج نشان داد كه مورتالیتی بیمارستانی در افرادی كه تحت درمان با ضد ویروس‌ها قرار گرفتند، به طور چشمگیری كمتر از آنهایی بود كه با ضد ویروس‌ها درمان نشده بودند. از سویی، عوامل خطرساز عمده برای مورتالیتی بالاتر در كل جمعیت بیماران عبارت بود از سن بیشتر از 70 سال و جنس مرد.بنابراین این مطالعه توصیه می‌كند درمان را به زمانی كه بیمار بسیار بد حال است یا علایم آن در روز سوم یا چهارم نشان داده می‌شود، محدود نكنند.
توكسین بوتولینوم، تواتر میگرن را كم می‌كند
به نظر می‌رسد «اونا بوتولینوم توكسین A»، عاملی ایمن و موثر برای بیماران مبتلا به میگرن باشد كه به خوبی نیز از سوی آنها تحمل می‌شود. دو كارآزمایی تصادفی‌سازی شده نشان داد كه توكسین به طور چشمگیری، تواتر میگرن را كاهش میدهد و ناتوانی ناشی از سردرد را در طول 24 هفته بهبود می‌بخشد. این مطالعه در 22 مركز در شمال امریكا و اروپا و با حضور 1384 بیمار (با میانگین سنی 41 سال) انجام شده است که بیماران در ابتدا، به طور متوسط 20 روز توام با سردرد را در طول یك ماه گزارش می‌كردند. همچنین 93 درصد سابقه ناتوانی ناشی از سردرد شدید و 65 درصد نیز مصرف بیش از اندازه داروهای ضد درد را داشتند. بیماران در طول مطاله و هر 12 هفته (در مجموع دو بار)، تحت تزریق دوره‌های پلاسبو یا بوتوكس (به میزان 155واحد) قرار گرفتند. بوتوكس در 13 نقطه و در طول هفت عضله ناحیه سر و گردن تزریق می‌شد. در صورت صلاحدید پزشك، 40 واحد اضافی نیز در سه گروه عضله اضافی تزریق می‌شد كه در مجموع به حداكثر دوز 195 واحد می‌رسید.هدف نهایی مطالعه، تعداد روزهای سردرد در نظر گرفته شد. در هفته 24، بیمارانی كه بوتوكس گرفته بودند، به طور معنی‌داری كاهش بیشتری در تعداد روزهایی كه سردرد داشتند و همچنین حمله میگرن نشان دادند. در ضمن مجموع ساعت‌های سردردشان نیز به طور قابل توجهی كمتر شد. تنها موردی كه بین دو گروه اختلاف معنی‌دار نداشت، مقدار دوز داروهای ضد درد مصرفی بود. از سویی، مصرف تریپتان‌ها در گروه دریافت كننده بوتوكس، به طور معنی‌داری كمتر از گروه دارونما گزارش شد. عوارض جانبی بوتوكس كه در بیش از 5 درصد تمام افراد گروه دارو رخ داد، عبارت بود از درد گردن و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
داروی تركیبی ضد پرفشاری خون غوغا می‌كند
اداره نظارت بر غذا و داروی امریكا اعلام كرد داروی «والتورنا» (Valturna) برای درمان بیمارانی مبتلا به پرفشاری خون، مورد تأیید قرار گرفته است. این دارو كه ساخت شركت «نوارتیس» می‌باشد، تركیبی از «والسارتان» (Valsartan) كه یك بلوك كننده گیرنده آنژیوتانین است و «آلیسكیرن» (aliskiren) (مهار كننده مستقیم رنین) می‌باشد. بیمارانی مجاز به دریافت این دارو هستند كه با داروهای والسارتان و آلیسكیرن به تنهایی درمان نمی‌شوند. این دارو همچنین برای بیمارانی كه نیاز به درمان چند دارویی برای رسیدن به فشار خون نرمال دارند، مناسب است. مطالعات بالینی نشان می‌دهند كه درمان با «والتورنا» به طور معنی‌داری فشار خون بیماران را نسبت به مونوتراپی یا پلاسبو در پایان 8 هفته درمان كاهش میدهد. «والتورنا» در دو دوز كه حاوی آلیسكیرن و والسارتان 150 میلی‌گرم، 160 میلی‌گرم (به ترتیب) و یا 300 میلی‌گرم، 320 میلی‌گرم (به ترتیب) است، در دسترس قرار گرفته است.
آنتی‌بیوتیكی جدید برای عفونت‌های شدید پوستی
اداره نظارت بر غذا و داروی امریكا اعلام كرد آنتی‌بیوتیك «ویباتیو» (Vibativ) با نام ژنریك «تلاوانسین» (telavancin) كه یك آنتی‌بیوتیك باكتریوسیدال تزریقی و لیپوگلیكوپپتید است، مورد تأیید این اداره قرار دارد. «ویباتیو» برای درمان بزرگسالان مبتلا به عفونت‌های پیچیده پوست و ساختمان پوست است كه در اثر میكروارگانیسم‌های گرم مثبت مانند استاف اورئوس، استرپ پیوژنز، استرپ آگالاكتیا، گروه استرپ آنژینوسوس و انتروكوك فكالیس ایجاد می‌شوند. شایع‌ترین عوارض جانبی كه در بیش از 10 درصد بیماران دیده می‌شود، عبارتند از اختلال چشایی، تهوع، استفراغ و ادرار كف‌آلود. عوارض جانبی شدید كه در 7 درصد بیماران دیده می‌شود، شامل حوادث كلیوی، تنفسی یا قلبی می‌شود. «ویباتیو»، روزانه یك بار با دوز 10 میلی‌گرم به ازای هر كیلوگرم وزن بدن و داخل وریدی تجویز می‌شود باید 60 دقیقه (به منظور كاهش خطر واكنش‌‌های مربوط به تزریق) به طول انجامد. تزریق داخل وریدی سریع عوامل آنتی‌میكروبیال كلاس گلیكوپپتید، می‌تواند باعث گرگرفتی در قسمت فوقانی بدن، كهیر، خارش یا راش شود. انتظار می‌رود ویباتیو در زمستان 2009 در بازار دارویی امریكا در دسترس قرار گیرد.
آنفولانزا باعث رخداد حملات قلبی می‌شود
ابتلا به آنفولانزا می‌تواند باعث ایجاد حملات قلبی و مرگ ناشی از آن شود، اما واكسیناسیون علیه آن، ممكن است از این واقعه پیشگیری كند، بنابراین تلاش‌های بیشتری لازم است تا بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت (افرادی که در معرض خطر حملات قلبی بیشتر قرار دارند) تشویق شوند علیه آنفولانزا واكسینه شوند. بر پایه تازه‌ترین اطلاعاتی كه در نشریه «بیماری‌های عفونی لنست» به چاپ رسیده، این موضوع ممكن است در اثر هشداری كه پاندمی شدن آنفولانزای H1N1 و رخداد آنفولانزای فصلی داده است، مهم شده باشد.عوارض قلبی عفونت آنفولانزا مانند میوكاردیت به خوبی شناخته شده، اما نقش آنفولانزا به عنوان محرك حملات قلبی نامشخص است. به هر حال به نظر می‌رسد آنفولانزا باعث التهاب شدید و حاد شود و حتی پلاك آترواسكلروز بیماران را نیز بی‌ثبات نماید، در نتیجه لخته‌هایی در عروق كرونر ایجاد می‌شوند كه باعث حملات قلبی می‌گردند. نتایج بعضی مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌است كه اثرات محافظتی واکسن علیه حملات قلبی یا حوادث قلبی- عروقی در كسانی كه علیه آنفولانزا واكسینه شده‌اند، وجود دارد. همچنین مشخص شده كه واكسیناسیون علیه آنفولانزا خطرات مرگ ناشی از حوادث قلبی- عروقی را كم می‌كند. بنابراین بیماران در معرض خطر مشكلات قلبی را تشویق به واكسینه شدن علیه آنفولانزا نمایید.
هورموندرمانی و مرگ ناشی از سرطان ریه
هورموندرمانی در زنان یائسه خطر مرگ ناشی از سرطان ریه را بالا می‌برد. در مطالعه‌ای که در این زمینه انجام شده، بروز سرطان ریه در زنانی كه با استروژن و پروژسترون درمان می‌شوند، بیشتر نیست، اما به طور چشمگیری از احتمال ابتلا به بیماری فوت میكنند. اثر مورتالیتی نیز در افراد سیگاری بیشتر از غیرسیگاری‌ها می‌باشد. از سویی اختلافی نیز در مرگ و میر ناشی از سرطان ریه سلول كوچك بین افرادی که تحت هورموندرمانی قرار دارند، نسبت به افراد شاهد، وجود ندارد.بنابراین این یافته‌ها پیشنهاد میكنند كه قبل از شروع یا ادامه هورموندرمانی در زنان یائسه، خصوصا افرادی كه در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان ریه هستند، مانند افراد سیگاری یا كسانی كه به مدت طولانی در گذشته سیگار كشیده‌اند، احتیاط لازم صورت گیرد. محققان معتقدند كه نتایج این مطالعه، همراه با یافته‌‌هایی كه حاكی از عدم محافظت هومون‌درمانی علیه بیماری‌های قلبی عروقی در زنان یائسه است، این سوال جدی را مطرح میكنند كه هورموندرمانی چه نقشی در پزشكی امروزه دارد. فرض این موضوع كه فواید استفاده روتین از هورموندرمانی در كاهش علایم یائسگی بر خطرات افزایش‌یافته مورتالیتی ارجحیت دارد. مشكل است، خصوصا اینكه در ارتقای كیفیت زندگی بیماران هم تأثیر چشمگیری ندارد.
عوارض چشمی شایع پس از پیوند سلول‌های بنیادی
مشكلات و عوارض چشمی در بیمارانی كه تحت پیوند سلول‌های بنیادی آلوژنیك خونساز، برای درمان اختلالات خونی و بدخیمی‌ها قرار می‌گیرند، شایع هستند. برپایه نتایج مطالعاتی كه در نشریه «افتالمولوژی» به چاپ رسیده، پیوند سلول‌های بنیادی در بعضی بیماران به بیماری مزمن پیوند علیه میزبان (GVHD) منجر می‌شود كه عارضه مهم پس از پیوند است.
GVHD به طور معمول، عوارض چشمی به دنبال دارد كه شایع‌ترین آنها «كراتوكنژیكتیویت سیكا» یا «سندرم چشم خشك» است. از دیگر مشكلات رخداده می‌توان به زخم‌های قرنیه، كاتاراكت ناشی از مصرف استرویید و گلوكوم اشاره داشت. دیگر عوارض مانند عفونت با سیتومگالوویروس، كنژیكتیویت آلرژیك، یووآتیت و اندوفتالمیت قارچی نیز قابل ذكر هستند. از این‌رو، معاینه منظم بیماران و اقدام به درمان زودهنگام، در صورت بروز هرگونه عارضه‌‌ای، مهم است.
واكسن آنفولانزای خوكی در كودكان مانند واكسن آنفولانزای فصلی عمل می‌كند
نتایج ابتدایی كارآزمایی‌های بالینی روی واكسن آنفولانزای H1N1 در كودكان سنین 6 ماه تا 17 سال نشان میدهد كه این واكسن برای پیشگیری از آنفولانزای خوكی در این جمعیت، موثر و كارآمد است. همچنین نتیجه بررسی‌ها حاكی از آن هستند كه تك دوز 15 میكروگرمی از این واكسن به خوبی تحمل می‌شود و باعث القای پاسخ ایمنی در بسیاری از كودكان با سن بالاتر می‌گردد كه عموما نشانه محافظت آنهاست، اما در كودكانی كه كوچك‌ترند، پاسخ مورد نظر كمتر است، اما مورد غیرقابل انتظاری نیست، چون این دسته از کودکان با واكسن آنفولانزای فصلی نیز به خوبی محافظت می‌شوند. از نتایج این مشاهدات می‌توان این گونه استنباط كرد كه یك دوز واكسن برای القای پاسخ ایمنی كافی است و محافظت مناسب و كارآمدی را در كودكان 10 تا 17 سال ایجاد میكنند. اگرچه این اطلاعات در زودترین زمان ممكن، یعنی 8 تا 10 روز پس از واكسینه شدن به دست می‌آیند، پیشنهاد می‌شود كه گروه‌های كم سن‌تر، یعنی كودكان 6 ماه تا 9 سال، دو دوز واكسن دریافت كنند كه البته بستگی به سابقه سلامتی آنها هم دارد. در این صورت، باید بین تزریق دو دوز، 21 روز فاصله در نظر گرفته شود.
علایم سرطان تخمدان ماه‌ها قبل از تشخیص آن خودنمایی می‌كند
مجله پزشكی بریتانیا نتایج مطالعه‌ای را در 12 سپتامبر 2009 منتشر كرد كه معتقد است بسیاری از زنان مبتلا به سرطان تخمدان، علایم مربوط به بیماری خود را گاهی تا ماه‌ها قبل از تشخیص بیماری، به پزشك خود گزارش می‌داده‌اند. به بیان دیگر، زنانی كه به طور مرتب تحت بررسی بوده‌اند، از حدود یك سال قبل از تشخیص سرطان تخمدان، علایم آن را ابراز می‌داشته‌اند. در بررسی‌های آماری مشخص شده كه 7 علامتی كه اغلب در این بیماران از قبل دیده شده، به ترتیب عبارتند از: دیستانسیون شكم، خونریزی‌های پس از یائسگی، كاهش اشتها، افزایش تكرر ادرار، درد شكم، خونریزی ركتال و نفخ شكم، به‌طوریکه 85 درصد بیماران حداقل یكی از این 7 علامت را قبل از تشخیص بیماری خود به پزشك اعلام كرده بودند (در مقایسه با 15 درصد گروه شاهد). البته در بررسی‌های آماری، 3 علامتی كه به طور مستقل با این نوع سرطان وابستگی داشت، عبارت بودند از دیستانسیون شكم، افزایش تكرر ادرار و درد شكم.
ضایعات مغز استخوان پیش‌بینی كننده ایجاد استئوآرتریت زانو در ورزش هستند
وجود ضایعات مغز استخوان در زانوهای بدون درد ممكن است نشانه‌ای برای خطر افزایش‌یافته استئوآرتریت در آینده و در میان افرادی كه در فعالیت‌های شدید شركت میكنند، باشد. هر چند هنوز مشخص نیست كه آیا یك برنامه ورزشی تعدیل شده می‌تواند این خطر را كم كند یا خیر.
محققان معتقدند شاید ناچار باشیم توصیه‌های خود را در این گروه، مبنی بر انجام فعالیت‌های ورزشی كه با تحمل وزن همراه هستند، به انواعی كه نیازی به تحمل وزن ندارند، تغییر دهیم، اما این موضوع، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. به طور كلی بدتر شدن و از دست رفتن غضروف و نواقص و ضایعات در مفصل زانو، بستگی به درجه و سطح ورزش دارد كه افراد انجام می‌دهند. نوع ورزشی هم كه از آن نام برده می‌شود، مثلا روی ماراتن نیست، بلكه منظور دویدن آهسته و مداوم، رقصیدن یا بازی تنیس برای بیش از 20 دقیقه است، به طوری كه فرد عرق كند یا نفسش كوتاه شود. نتایج این مطالعه در كنگره جهانی استئوآرتریت ارایه شده است.
