بررسی اثربخشی آزيترومايسين در آكنه
آكنه ولگاریس تقریبا در تمام افراد در دوره‌ای از طول زندگی‌شان مشاهده می‌شود. ضایعات كوچك غیرالتهابی آكنه ممكن است مشكل مختصری محسوب شوند اما در افراد مبتلا به اشكال شدیدتر التهابی آكنه ندولار، درد، مزاحمت اجتماعی و اسكارهای فیزیكی و روانی ممكن است زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهند.آنتی‌بیوتیك‌های سیستمیك، در همه جای جهان، جهت درمان آكنه ولگاریس التهابی با شدت متوسط تا شدید استفاده می‌شوند. اثربخشی این دارو در تعداد دیگری از مطالعات كلینیكی نشان دادهشده و حداقل به اندازه مینوسیكلین، داكسی‌سیكلین، و تتراسیكلین موثر بوده است.با توجه به فعالیت in vitro خصوصیات ویژه فارماكوكینتیك نفوذ سریع و فراوان در بافت‌ها و نیمه عمر نهایی طولانی، بی‌خطری و عوارض جانبی كمتر از سایر آنتی‌بیوتیك‌های استاندارد، امكان تجویز به صورت پالسی و پروفایل تولرانس بالاتر نسبت به درمان‌های آنتی آكنه مرسوم و عدم تداخل با كمپلكس 450-P كبد، آزیترومایسین می‌تواند آلترناتیو مناسبی برای آنتی‌بیوتیك‌های مرسوم باشد. این تحقیق جهت مقایسه اثربخشی، بی‌خطری، و كمپلیانس آزیترومایسین با داكسی سیكلین اجرا شد.
روش كار
این مطالعه به صورت كارآزمایی بالینی تصادفی شده به اجرا درآمد. بیماران بزرگ سال بین 18 تا 30 سال سن كه به درمانگاه‌های تخصصی پوست بیمارستان‌های دانشگاهی شهدای تجریش یا لقمان حكیم شهر تهران مراجعه و مبتلا به آكنه ولگاریس صورت با حداقل 10 ضایعه التهابی بودند، به طور تصادفی و با همسان‌سازی متغیرهای مداخله‌گر (حداقل به مدت 3 ماه)، و به صورت یك به یك به دو گروه وارد شدند. بیماران گروه اول آزیترومایسین را به صورت 500 میلی‌گرم تك دوز روزانه سه بار در هفته، و بیماران گروه روزی 100 میلی‌گرم تك دوز روزانه سه بار در هفته، و بیماران گروه دوم روزی 100 میلی‌گرم داكسی‌سیكلین استفاده كردند. كل دوره درمان 12 هفته بود. لوسیون تره تینوئین موضعی 05/0 درصد نیز به صورت یك شب در میان برای همه بیماران تجویز شد.اثربخشی هر یك از درمان‌ها به صورت مقایسه تعداد ضایعات آكنه‌ای هفته‌های چهارم، هشتم، و دوازدهم درمان با مقادیر پایه آنها و جلسات قبلی مورد ارزیابی قرار گرفت.
برای مقایسه اثربخشی دو درمان
1) گروه‌ها از نظر میانگین‌های تعداد ضایعات التهابی و غیرالتهابی، در جلسات همزمان، مقایسه شدند.
2) درصد كاهش میانگین‌های ضایعات التهابی و غیرالتهابی (از پایه تا هفته دوازدهم) دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.
3) دو گروه براساس میزان‌های global response ضایعات التهابی (درصد كاهش تعداد ضایعات التهابی بیماران از پایه تا هفته دوازدهم) مقایسه شدند:
4) دو گروه براساس ارزیابی خود بیماران از درمان‌هایشان، در پایان هفته دوازدهم مورد مقایسه قرار گرفتند.
جهت پیگیری كمپلیانس، بیماران در فواصل منظم 4 هفته‌ای ویزیت شدند، و در هر ویزیت، داروها به اندازه مورد نیاز به بیماران تحویل و در ویزیت بعدی، در مورد مصرف صحیح و كامل داروها و نیز مقدار داروهای باقیمانده احتمالی، از آنان سوال و نتایج ثبت شدند. بیمارانی كه در طی دوره 12 هفته‌ای درمان، داروها را به طور صحیح و كامل مصرف كرده بودند، به عنوان دارنده كمپلیانس نسبت به آن دارو معرفی شدند. در هر ویزیت، عوارض جانبی كلینیكی منسوب به هر یك از درمان‌ها با استفاده از یك چك لیست مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه ما اثبات كرد كه آزیترومایسین در درمان آكنه موثر است، و در مقایسه با داكسی‌سیكلین، به اندازه آن اثربخشی كلینیكی دارد.در مقایسه با سایر مطالعات در مطالعه ما، پاسخ سریع‌تر و اثربخشی بیشتری در هر دو گروه درمانی مشاهده شد. در این مطالعه، در هر دو گروه درمانی، از هفته چهارم درمان، كاهش معنی‌داری در میانگین تعداد ضایعات التهابی و كومدون‌ها مشاهده شد. همچنین كاهشی معادل 84 درصد در تعداد ضایعات التهابی بیماران هر دو گروه؛ و نیز كاهشی معادل 4/69 و 1/75 درصد به ترتیب در تعداد كومدون‌های گروه آزیترومایسین و داكسی سیكلین اتفاق افتاد.
برخی از مطالعات پیشنهاد كرده‌اند كه درمان تركیبی آنتی‌بیوتیك‌ها با رتینوئیدهای موضعی موجب كاهش سریع‌تر باكتری، اثربخشی بیشتر، و پاسخ فوری‌تری در مقایسه با مونوتراپی خواهد شد. در تعدادی از مطالعاتی كه در زمینه درمان آكنه با آزیترومایسین انجام شده، میزان عوارض جانبی با این دارو بین 8 تا 19 درصد متغیر بوده است. كمپلیانس در گروه آزیترومایسین خوب بود اما بهتر از داكسی سیكلین نبود.بیمارانی كه سابقه استفاده از آنتی‌بیوتیك سیستمیك دارند ممكن است با احتمال كمتری به درمان فعلی پاسخ دهند. این امر ممكن است توضیحی باشد برای اینكه چرا میزان‌های global response بیمارانی كه سابقه دریافت آنتی‌بیوتیك سیستمیك داشتند متفاوت با آنهایی بود كه این داروها را دریافت نكرده بودند. بر طبق یافته‌های ما، در بیماران آكنه‌ای كه مدت آكنه 4 سال یا بیشتر دارند (در مقایسه با افرادی كه مدت آكنه كمتر از 4 سال دارند)، احتمال پاسخ ضعیف نسبت به درمان بالاتر است.
نتیجه‌گیری
در درمان آكنه التهابی صورت با شدت متوسط، درمان‌های تركیبی آزیترومایسین با تره تینوئین موضعی و داكسی سیكلین با تره تینوئین موضعی به خوبی در كاهش ضایعات بیماری موثرند؛ و آزیترومایسین به اندازه داكسی‌سیكلین اثربخشی دارد و به همان اندازه تحمل می‌شود. در نتیجه آزیترومایسین می‌تواند یك آلترناتیو مناسب برای درمان‌های ضدآكنه مرسوم از جمله داكسی سیكلین باشد. پروتكل‌های متعددی از آزیترومایسین خوراكی در درمان آكنه در دسترس هستند؛ كلینیكال ترایال‌های كنترل شده مقایسه‌ای جهت تعیین مناسب‌ترین دوز، روش تجویز، و طول درمان كه بالاترین هزینه اثربخشی را به دنبال داشته باشد
مورد نیازند.
