درمان‌های سيستميك پسوريازيس
در شماره قبلی در خصوص درمان‌های دارویی پسوریازیس با داروی Etanerecpt صحبت شد، در این مقاله به كاربرد Infliximab در درمان پسوریازیس می‌پردازیم.
Infliximab
یك آنتی‌بادی منوكلونال برضد TNF-α است. این دارو برای درمان بیماران بزرگسال مبتلا به پسوریازیس نوع پلاك نسبتا شدید تا شدید كه به درمان‌های سیستمیك پاسخ نمی‌دهند، پذیرفته شده است. همچنین افرادی كه درمان‌های دیگر در آنها كنترااندیكه است یا نمی‌توانند آن را تحمل كنند، می‌توانند از این دارو استفاده كنند.Infliximab برای درمان بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیك فعال و پیشرونده كه به داروهای ضدرماتیسمی Disease Modifying پاسخ ناكافی می‌دهند نیز تایید شده است. این دارو برای TNF-α خیلی اختصاصی است و هم به گیرنده قابل حل و هم رسپتور روی سلول Infliximab داخل وریدی، حداقل ضمن 2 ساعت تجویز می‌شود. ضمن دوره تزریق و 2 ساعت پس از آن بیماران باید تحت نظر باشند و اقدامات لازم برای مداخلات اورژانس در موارد واكنش‌های تزریق تدارك دیده شود.
اثر دارو از بین مطالعات، چهار مطالعه شرایط بررسی را داشتند. مطالعه Chaudhari و همكاران نشان داد كه Infliximab باعث بهبود كامل یا قابل توجه پسوریازیس ولگاریس در اكثر بیماران می‌شود. دوز mg/kg 3 در 72 درصد بیماران و دوز mg/kg5 در 88 درصد بیماران منجر به 75 درصد بهبودی در میزان PASI شد.پس از قطع دارو به طور متوسط 16-14 هفته طول می‌كشد تا 50 درصد یافته‌های اولیه برگردند. در مطالعه Chaudhari با دوز mg/kg10 یكبار در هفته كارآیی بیشتر در مقایسه با دوز mg/kg5 به دست نیامد.در مطالعات انجام شده، بیماران با آرتریت پسوریاتیك با دوز mg/kg5 به مدت 22 هفته درمان شدند و در نتیجه پسوریازیس ولگاریس همراه در آنها بهبود یافت. این بهبودی بیشتر در بیماران با پسوریازیس خفیف تا متوسط دیده می‌شد و در پسوریازیس متوسط تا شدید میزان بهبودی به طور واضحی كمتر بود.اینكه این تفاوت، خاص بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیك است یا در نتیجه PASI كم اولیه می‌باشد به طور كامل قابل ارزیابی نیست.
عوارض جانبی:
عوارض شایع Infliximab عبارتند از: عفونت‌های شدید یا فرصت‌طلب، واكنش تزریق، اگزانتم، خارش، كهیر، هیپرهیدروز، خشكی پوست، افزایش ترانس آمینازهای كبدی.
Cyclosporine
سیكلوسپورین موضعی در پوست سالم به سختی نفوذ می‌كند اما استفاده از آن در داخل ضایعه روی پلاك پسوریازیس یك اثر مطلوب دارد. افزایش تولید مواد پیام‌رسان مخصوصا IL-8، TNF-α و IFN-α در پوست پسوریاتیك و تغییرات مفصلی ثابت شده است. این افزایش همچنین مسئول پدیده‌های التهابی مشاهده شده در پسوریازیس می‌باشد.سیكلوسپورین تولید مواد پیام‌رسان مهم بخصوص در T-Cell را مهار می‌كند به همین دلیل به عنوان یك ایمونوساپرسیو انتخابی در نظر گرفته می‌شود. اثر آن برگشت‌پذیر است و خاصیت میلوتوكسیك یا موتاژنیك ندارد.
دوز تجویز دارو:
در بیشتر مطالعات اخیر، دوز اولیه mg/kg3-5/2 در نظر گرفته می‌شود. دوز روزانه در دو نوبت صبح و بعدازظهر داده می‌شود. بیمارانی كه پسوریازیس شدید دارند و اثر سریع دارو را می‌خواهند، ممكن است با دوز اولیه mg/kg 5 درمان شوند. دوز بالاتر باعث پاسخ كلینیكی بهتر و سریع‌تر می‌شود. انتظار داریم بعد از حدود 4 هفته یك بهبود واضح در یافته‌های پسوریازیس داشته باشیم و حداكثر موفقیت درمانی پس از 16-8 هفته انتظار می‌رود.اگر بیمار در فاز اولیه درمان پس از 6-4 هفته به دوز پایین (mg/kg 3-5/2) پاسخ مناسبی نمی‌دهد، می‌توان دوز را تا mg/kg5 افزایش داد. اگر پس از افزایش دوز، هنوز بعد از 4 هفته پاسخ مناسبی نگرفتیم، درمان با سیكلوسپورین باید قطع شود. پس از بهبودی می‌توان دوز را به آهستگی كاهش داد و همزمان از درمان‌های موضعی استفاده كرد.
مكانیسم اثر دارو:
اثر دارو: در مطالعه انجام شده بر روی بیماران تحت درمان پس از 12 هفته مصرف سیكلوسپورین بررسی شدند. 9/47 درصد بیماران با دوز mg/kg5/2 و 6/88 درصد بیماران با دوز mg/kg5 بهبود یافتند. هیچ گزارشی از تاكی فلاكسی یا پدیده rebound در مطالعات كلینیكی در ضمن درمان وجود نداشت. به طور متوسط 3 ماه پس از اتمام درمان، فقط حدود 50 درصد بهبود كلینیكی اولیه، وجود دارد.
می‌توان نتیجه گرفت كه سیكلوسپورین سریع‌ترین و موثرترین ماده در induction therapy در پسوریازیس نسبتا شدید تا شدید در بیماران بزرگسال می‌باشد.50 تا 75 درصد بیماران درمان شده با 5/2 تا حداكثر mg/kg 5 یك بهبود نسبی در PASI به میزان 75 درصد پیدا كردند. 50-30 درصد بیماران بهبود كامل در PASI به میزان 90 درصد پس از 12 هفته داشتند.
در حدود 4 هفته پس از شروع درمان یك بهبود معنادار را می‌توان انتظار داشت.
در شماره بعدی به درمان پسوریازیس با Funaricacid Estersو درمان‌های تركیبی می‌پردازیم.
