زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

5- درمان آنتی هیپراوریسمیك 

برای درمان هیپراوریسمی همراه با نقرس عودكننده یا مزمن می‌توان از داروهای آنتی هیپراوریسمیك استفاده كرد.  

هدف از این درمان رساندن غلظت اورات سرم به mg/dl6-5 و اگر بیمار توفوس داشته باشد به زیر mg/dl5 است. 

در این صورت می‌بایست دو هفته پس از خاموش شدن حمله، درمان دارویی را شروع و تا آخر عمر برای بیمار ادامه داد. 

انواع داروهای آنتی هیپراوریسمیك 

الف) داروهای مهاركننده گزانتین اكسیداز 

ب) داروهای اوریكوزوریك 

ج) آلوپرینول 

به عنوان خط اول درمان هیپراوریسمی، با مهار آنزیم گزانتین اكسیداز از تولید اسید اوریك جلوگیری می‌كند. 

اندیكاسیون تجویز آلوپرینول 

- افزایش تولید اورات، توفوس، سنگ كلیه اوراتی. 

- دفع ادراری اسید اوریك 24 ساعته بیشتر از 1000 میلی‌گرم. 

- نقرسی كه منجر به نارسایی كلیه شده است. 

- كنترااندیكاسیون‌های استفاده از اوریكوزوریك. 

مقدار مصرف 

- با 100 میلی‌گرم شروع می‌شود، كنترل هفتگی میزان اسیداوریك و افزایش آن 100 میلی‌گرم هر وقت كه نیاز باشد. 

- حداكثر میزان مصرف روزانه 800 میلی‌گرم می‌باشد. 

اكسی‌پورینول 

متابولیت فعال آلوپورینول است كه ممكن است بعضی بیماران حساس به آلوپورینول، اكسی‌پورینول را تحمل كنند. FDA اكسی‌پورینول را در بیمارانی كه آلوپورینول را تحمل نمی‌كنند توصیه می‌‌كند. 

داروهای اوریكوزوریك (خط دوم درمان)  

شامل Probenecid, Sulfinpyrazone می‌باشد كه این داروها سبب دفع كلیوی اسیداوریك می‌شوند در بیمارانی موثر است كه: 

- میزان فیلتراسیون گلومرولی ml/min60-50 داشته باشند. 

- تمایل به نوشیدن حداقل دو لیتر مایعات در روز داشته باشند. 

- سابقه سنگ كلیه و اسیدیته زیاد ادراری نداشته باشند. 

میزان دفع اسیداوریك روزانه كمتر از 800-600 میلی‌گرم باشد. 

میزان تجویز پروبنسید 

روزانه 500 میلی‌گرم (250 میلی‌گرم دو بار در روز)، حداكثر g/day 2  

Sulfinpyrazone

با میزان 50 میلی‌گرم در روز شروع می‌شود. با توجه به نیاز 200-100 میلی‌گرم سه یا چهار بار در روز تجویز كرد البته حداكثر دوز 800 میلی‌گرم در روز می‌باشد. 

(DesuricBenzbromarone)

به میزان 200-100 میلی‌گرم در روز استفاده می‌شود. این دارو اثر هیپواوریسمیك قوی دارد (قوی‌تر از پروبنسید) علاوه بر اثر اوریكوزوریك سبب افزایش دفع گوارشی می‌گردد. از این دارو در موارد نارسایی متوسط كلیه یا مصرف سالیسیلات‌ها نیز می‌توان استفاده نمود. 

Losartan

این دارو كه یك مهاركننده رسپتور آنژیوتانسین 1 می‌باشد. اثرات اوریكوزوریك متوسطی نیز دارد. لوزاراتان، در بیمارانی كه نقرس و فشارخون با هم دارند مفید است و به میزان 25 میلی‌گرم دو بار در روز باید مصرف شود. 

رژیم غذایی در بیماران نقرس 

رژیم غذایی شدید بدون پورین می‌تواند ترشح كلیوی اسیداوریك را روزانه 400-200 میلی‌گرم و میزان اورات سرم را mg/dl1 كاهش دهد. 

رژیم منطقی شامل موارد زیر است 

1) حذف مواد غذایی سرشار از پورین مانند دل، جگر، قلوه، كله‌پاچه، ساردین، عصاره گوشت و گوشت‌های كنسروشده 

2) استفاده از غذاهای كم‌پروتئین و كم‌چربی 

میزان پروتئین g/Kg/day 1 باشد و سعی شود بیشتر از پروتئین لبنیات استفاده شود و به دلیل اینكه چربی میزان دفع كلیوی اسیداوریك را كم می‌كند رژیم غذایی می‌بایست كم چربی باشد. 

3) مصرف غذاهای كم‌كالری در بیماران چاق 

4) مصرف مقدار زیادی مایعات (حداقل دو لیتر روزانه) 

5) حذف مشروبات الكلی 

لازم به ذكر است در حال حاضر با در اختیار داشتن داروهای قوی، رژیم غذایی سخت فقط در بیمارانی كه نارسایی كلیه یا عدم تحمل به درمان دارویی دارند، توصیه می‌شود. 

برخورد با سنگ های كلیوی اسید اوریكی 

دو عامل سبب تشدید رسوب اسیداوریك می‌شود: 

1- افزایش غلظت اسیداوریك در ادرار 

2- اسیدی بودن pH ادراری كه با ایجاد فعل و انفعالات باعث تشكیل اسید اوریك و تبدیل اورات نسبتا محلول به اسیداوریك نامحلول می‌شود. 

درمان 

1- رساندن حجم ادرار 24 ساعته به بالای 5/2 لیتر 

2- قلیایی كردن ادرار تا pH 5/6 (سیترات یا بی‌كربنات پتاسیم mEq/day80-60) 

3- تجویز آلوپورینول 

برای خواندن بخش اول - درمان نقرس  - اینجا کلیک کنید.