زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

اختلال در تعاملات اجتماعی 
این اختلالات به قرار زیر هستند: استفاده كم از حركات بدن در هنگام صحبت كردن و عدم ارتباطات غیرشفاهی مثل تماس چشمی و یا حالت صورت  عدم آگاهی از احساسات دیگران و عدم بیان احساساتی همچون لذت بردن (خندیدن) و یا اضطراب (گریه كردن)  تمایل به تنهایی و دور بودن از دیگران 

مشكل در برقراری ارتباط با دیگران و شكست در دوستی با همكلاسی‌ها  عدم نیاز به نوازش و محبت 
عدم پاسخ به نشانه‌های كلامی (رفتاری شبیه یك ناشنوا دارند)  تأخیر و یا عدم پاسخگویی به اطرافیان (تقریباً با هیچ‌كس حرف نمی‌زنند)
عدم اعلام نیاز و درخواست نیازهای‌شان  تكرار كلمات و یا عبارات در زمان صحبت كردن  ناتوانی در شروع مكالمه  عدم حضور در بازی‌های گروهی

اختلالات رفتاری

اصرار به انجام كارها به صورت یكنواخت و روزمره و مقاومت در برابر تغییرات، تمایل به انجام بازی‌های عجیب و غریب  راه رفتن روی پنجه‌ پا و یا راه رفتن به شكل غیرطبیعی، حركات تكراری بدن (مثل تاب دادن دست‌ها)، تمایل به انجام حركات و كارهای تكراری (مثل روشن و خاموش كردن چراغ و یا چرخاندن یك چرخ)، عدم توجه به تاریخ، ساعت، آب و هوا، فیلم و ... تعدادی از اختلالات ارتباطی و رفتاری نیز وجود دارد كه خاص همان بیمار است. افراد مبتلا به اوتیسم ضرایب هوشی متفاوتی دارند.

ضریب هوشی 75 درصد از آنها، پایین‌تر از حد متوسط است، 25 درصد آنها دارای ضریب هوشی بالاتر از ضریب هوشی افراد متوسط هستند و تعداد كمی از آنها ضریب هوشی بالا در یك زمینه خاص (مثلاً ریاضی) دارند. در 25 تا 35 درصد مبتلایان به اوتیسم، تشنج نیز رخ می‌دهد كه این تشنج باعث می‌شود بیمار در برابر درمان مقاومت بیشتری كند. شروع تشنج از اوایل دوره كودكی و نوجوانی است. در خانواده‌هایی كه سابقه داشتن فرزند عقب‌مانده ذهنی دارند. خطر تشنج بیشتر است.

اختلال در فعالیت‌ها 
این نشانه‌ها عبارتند از: پرخاشگری و یا خودزنی (رفتارهایی كه شخص به خودش آسیب می‌رساند)  فعالیت كم و یا زیادتر از حد طبیعی  پاسخ غیرطبیعی به محرك‌های حسی (مثل ابراز حساسیت بیش از حد به درد)  اختلال در غذا خوردن و خوابیدن  عدم پاسخگویی به شیوه‌‌های آموزشی  دلبستگی غیرطبیعی به اشیاء ترس از شرایط عادی و یا عدم ترس در شرایط خطرناك  كج‌خلقی  برخی از افراد مبتلا مضطرب و افسرده هستند و نسبت به اطرافیان خود هیچ حسی ندارند، اما بعضی دیگر، به اطرافیان خود بی‌رویه محبت می‌كنند. 

اگر هر یك از رفتارهای ذكرشده را در كودك خود مشاهده كردید، حتماً به پزشك مراجعه و به دنبال مراقبت‌های پزشكی باشید. با توجه به آماری كه مؤسسه بین‌المللی بهداشت كودكان اعلام كرده است، هر كودكی كه مراحل رشد زیر را در زمان خودش طی نكرده باشد، ممكن است به این بیماری مبتلا باشد: كودك در سن یك سالگی باید بتواند دست خود را حركت بدهد و به اشیا اشاره كند. 

در سن 16 ماهگی حداقل باید بتواند یك كلمه حرف بزند. در سن دو سالگی حداقل باید بتواند یك جمله دو كلمه‌ای بگوید. با تشخیص بموقع این بیماری می‌توان از بروز برخی اختلالات و مشكلات جلوگیری كرد. كودك شما حتی اگر یكی از علائم بالا، را داشت فوراً به پزشك مراجعه كنید.

درمان اوتیسم 
تشخیص زودهنگام و شروع آموزش در سنین پایین (از زمانی كه گیرایی فرد بیشتر است) در درمان اهمیت بسیاری دارد. البته هیچ درمان استانداردی برای اوتیسم وجود ندارد و متخصصان مختلف از شیوه‌های گوناگون در مراقبت از بیماران خود استفاده می‌كنند. در این زمینه می‌توانید به مراكز اوتیسم درمانی گروهی نیز مراجعه كنید.

درمان اوتیسم شامل آموزش رفتاری و پزشكی است. اغلب داروهایی كه برای این بیماران تجویز می‌شود، داروهای روان‌درمان است كه باعث می‌شوند پرخاشگری، بیش‌فعالی و عقب‌نشینی آنها كاهش یابد. این داروها، اغلب عوارض جانبی همچون خواب‌آلودگی و كاهش وزن هم دارند. با استفاده از انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز می‌توان از تغذیه مناسب و رشد مطلوب آنها اطمینان حاصل كرد.

بعضی از بیماران حساسیت‌های غذایی دارند. هر فرد اوتیسم، متناسب با توانایی‌های خود می‌تواند آموزش ببیند. درمان‌های دیگر مثل هنر درمانی، موسیقی درمانی و یا درمان با حیوانات (مثل اسب‌سواری و یا شنا با دلفین‌ها) مهارت‌های حركتی كودك و اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد.در آخر اینكه هیچ راه شناخته‌ شده‌ای برای جلوگیری از اوتیسم وجود ندارد. 

تشخیص بیماری اوتیسم
 
هیچ تست آزمایشگاهی و یا اشعه ایكس وجود ندارد كه بتواند تشخیص اوتیسم را تائید كند. تشخیص اوتیسم توسط پزشك و با توجه به مشاهدات بالینی از رفتار فرد صورت می‌گیرد و در این تشخیص، داده‌ها و اطلاعات اعضای خانواده و دیگر ناظران اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا ممكن است پزشك متخصص اوتیسم را با بیماری‌های دیگر همچون عقب‌ماندگی ذهنی، بیماری متابولیكی، ناشنوایی و ... اشتباه بگیرد.

اگر پزشك احساس كرد نیاز به آزمایش‌ها و بررسی‌های دقیق‌تر است، می‌توانید از یك روانشناس كودك و یا متخصص مغز و یا پزشك شنوایی سنجی و یا گفتاردرمانی نیز كمك بگیرید.

برای خواندن بخش اول-اوتيسم و درمان آن- اینجا کلیک کنید.